Al meer dan 35 jaar adviseert Eric Hereijgers bedrijven in binnen- en buitenland over de inrichting van hun magazijnen. Onlangs klom hij voor het eerst zelf op een reachtruck voor een tweedaagse training. “Dat zou elke logistiek adviseur moeten doen”, zegt Hereijgers. In gesprek met BLOM opleidingen pleit hij voor meer manoeuvreerruimte in gangpaden en bolspiegels op kruispunten.
Eric Hereijgers is senior consultant bij St. Onge, een wereldwijd opererend logistiek adviesbureau. Hij treedt regelmatig op als spreker, was actief als logistiek docent en zat jarenlang in de jury van de Prijs Veiligste Magazijn. In de afgelopen 35 jaar heeft hij honderden magazijnen met reachtrucks bezocht, maar nu pas mag hij voor het eerst zelf achter het stuur zitten. “Dat was een wens die al vijftien jaar sluimerde. Nu heb ik daar eindelijk invulling aan gegeven door een tweedaagse reachtruck-opleiding te volgen”, vertelt Hereijgers.
Als logistiek adviseur is Hereijgers gewend om de handen uit zijn mouwen te steken. Voordat hij advies uitbrengt, draait hij graag een paar uur mee als orderpicker om zelf te ervaren hoe de processen verlopen en waar de knelpunten zijn. “En nu mag ik ook een reachtruck besturen”, stelt Hereijgers. “Daarnaast is het ook gewoon handig om een reachtruck certificaat te hebben. Als we een nieuw automatiseringssysteem testen, is het fijn om zelf een pallet op een rollenbaan te kunnen zetten.”
Zeven keer steken
Tijdens de tweedaagse training heeft Hereijgers zelf ondervonden dat het besturen van een heftruck of reachtruck een vak apart is. “Als ik door een magazijn loop, zie ik nu eerder welke reachtruckchauffeurs ervaren of onervaren zijn. Een ervaren reachtruckchauffeur die een pallet uit een stelling moet halen, weet zijn truck in één keer voor het juiste stellingvak te positioneren. Een onervaren chauffeur moet vaak een keer extra steken. Zelf moest ik wel zeven of acht keer steken.”, lacht Hereijgers.
Ook aan het heffen van de vorken, het stoppen op de juiste hoogte, het insteken van de vorken en het uithalen van de pallet kun je ervaren en vakbekwame chauffeurs herkennen. “Dan gaat het over de souplesse en handigheid waarmee dat gebeurt”, weet Hereijgers. “Zelfs met ouder materieel dat wat meer speling heeft, gaat die beweging bij een ervaren chauffeur nog steeds soepel. Zelf heb ik op dat vlak nog veel te leren.”
Theorie vs praktijk
Wat Hereijgers waardeert, is de ruime aandacht voor de praktijk tijdens de reachtrucktraining. Hij heeft zijn opdrachten uitgevoerd met drie verschillende reachtrucks. “Dan merk je pas goed hoe groot de verschillen zijn in bedieningsgemak en in gevoeligheid van het bedieningspaneel. Met een nieuwe machine is het gemakkelijker om een pallet geleidelijk een paar centimeter te heffen en voorzichtig uit de stelling te halen. Dat laat zien hoe belangrijk het is om het materieel goed te onderhouden en tijdig te vervangen.”
Het theoretische deel van de training is goed ingevuld, stelt Hereijgers. “Een goede theoretische basis is belangrijk om als reachtruckchauffeur beter te begrijpen waarom je iets wel of niet moet doen. Dan gaat het bijvoorbeeld om het verschil tussen een drieweg- en een vierwegtruck of het belang van een veiligheidscheck voordat je op de truck stapt. Of over het lezen van een lastdiagram en het inzicht dat het maximaal toelaatbare gewicht afneemt als je een pallet hoger wilt wegzetten.”
Gangpadbreedte
De reachtrucktraining heeft niet direct tot nieuwe inzichten voor zijn werk als logistiek adviseur geleid. Het zelf ervaren van het rijden en wegzetten of oppakken van pallets op hoogte is wel van grote toegevoegde waarde. Hereijgers zag in de praktijk worden bevestigd wat hij vanuit de theorie eigenlijk al wist. “Dan gaat het bijvoorbeeld over de gangpadbreedte. Die is onder meer afhankelijk van het type truck dat je inzet, het maximum gewicht van de pallets die je op 9 meter hoogte wegzet en de duur van de werkzaamheden. Als je een truck 12 of 16 uur in plaats van 8 uur gebruikt, heb je immers een grotere batterij en dus ook een grotere truck nodig en neemt de draaicirkel toe.”
In veel reachtruckbrochures wordt gesproken over gangpadbreedtes van 2,70 tot 2,90 meter, maar Hereijgers heeft zelf ervaren dat wat extra manoeuvreerruimte wel zo fijn is. “Dat is ook wat ik als logistiek adviseur terugkrijg van reachtruckchauffeurs en waarmee we ook rekening houden. Meestal kiezen we voor een gangpadbreedte van 3,00 meter of nog iets meer. Ook als twee trucks elkaar in een gangpad willen passeren, is wat extra speelruimte wel zo fijn. Denk maar aan de momenten dat je met je auto op een klein landweggetje een tegenligger moet passeren. Dat levert een onprettig en onveilig gevoel op.”
Dode hoek
Tot slot benadrukt Hereijgers het belang van hulpmiddelen die de veiligheid vergroten, zoals spiegels, camera’s, bluespots en bolspiegels bij kruisingen van gangpaden. “Bij reachtrucks zit je dwars op de rijrichting, waardoor je goed zicht hebt naar voren en achteren. Maar het nadeel is dat achter je rug een grote dode hoek zit. Dan is het wel zo fijn om bij het verlaten van het gangpad te kunnen zien of er verkeer uit die dode hoek komt”, vertelt Hereijgers. “Met name die dode hoeken verdienen in het magazijn extra aandacht.”